Subpopulacje rozpuszczalnych, nieprawidłowo zwiniętych białek mogą uniknąć oddziaływań z białkami opiekuńczymi wewnątrz komórek a zakres tego zjawiska i sposób, w jaki zachodzi na poziomie molekularnym, pozostają nieznane. Przeprowadzając metaanalizę literatury dotyczącej badań eksperymentalnych stwierdziliśmy, że we wszystkich badaniach ilościowego ponownego zwijania białek zawsze występuje subpopulacja rozpuszczalnych, ale nieprawidłowo zwiniętych białek, które nie ulegają zwijaniu w obecności jednego lub więcej białek opiekuńczych, co może trwać dni lub nawet jeszcze dłużej. Dlatego też niektóre subpopulacje nieprawidłowo zwiniętych białek często omijają białka opiekuńcze.
Korzystając z modeli symulacji wieloskalowej, obserwujemy, że nieprawidłowo zwinięte struktury, które unikają różnych białek opiekuńczych, mogą to robić, ponieważ ich struktury są silnie zbliżone do konformacji natywnej, co prowadzi do sytuacji, w której białka opiekuńcze nie rozróżniają stanów zwiniętych od tych prawie natywnych, ale niepoprawnie zwiniętych. W szerszym kontekście, otrzymane wyniki przedstawiają mechanizm, dzięki któremu długoterminowe zmiany w strukturze i funkcji białek mogą utrzymywać się w komórkach, ponieważ niektóre stany nieprawidłowego zwinięcia mogą unikać oddziaływań z mechanizmami proteostazy.